Jeśli decydując się na udział Twojego dziecka w zajęciach w wybranej przez Was dyscyplinie sportu, masz wątpliwości co do kwalifikacji zawodowych trenera lub instruktora prowadzącego - jak najbardziej masz prawo zweryfikować jego uprawnienia.

W prawie polskim, zgodnie z art. 41 ust. 7 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz. U. Nr 127, poz. 857 z późn. zm.) zorganizowane zajęcia w zakresie sportu w klubie sportowym uczestniczącym we współzawodnictwie organizowanym przez polski związek sportowy mogą prowadzić wyłącznie osoby posiadające tytuł zawodowy trenera lub instruktora sportu.

Celem weryfikacji kwalifikacji możesz:

  • poprosić o przedłożenie legitymacji instruktora lub dyplomu trenera (wzory tych dokumentów znajdziesz poniżej);

  • sprawdzić tożsamość trenera/instruktora w stosownym dla danej dyscypliny polskim związku sportowym (listę Polskich Związków Sportowych zatwierdzonych ministerialnie wraz z danymi adresowymi – znajdziesz tutaj);

 

Zgodnie z obowiązującą Ustawą o sporcie:

2. Ustala się następujące stopnie trenerskie:

1) trener klasy drugiej;

2) trener klasy pierwszej;

3) trener klasy mistrzowskiej.

3. Trenerem klasy drugiej może być osoba, która:

1) ukończyła studia wyższe w obszarze kształcenia umożliwiającym uzyskanie specjalistycznej wiedzy i umiejętności trenerskich lub

2) posiada, przez okres co najmniej 2 lat, tytuł instruktora sportu ze specjalizacją w danym sporcie i ukończyła studia podyplomowe w obszarze kształcenia umożliwiającym uzyskanie specjalistycznej wiedzy i umiejętności trenerskich, lub

3) posiada, przez okres co najmniej 2 lat, tytuł instruktora sportu ze specjalizacją w danym sporcie, posiada co najmniej świadectwo dojrzałości oraz ukończyła specjalistyczny kurs na stopień trenera klasy drugiej i zdała egzamin końcowy.

4. Trenerem klasy pierwszej może być osoba, która:

1) posiada co najmniej świadectwo dojrzałości;

2) posiada co najmniej trzyletni staż pracy trenerskiej ze stopniem trenera klasy drugiej;

3) posiada udokumentowany dorobek w pracy szkoleniowej;

4) ukończyła specjalistyczny kurs na stopień trenera klasy pierwszej i zdała egzamin końcowy.

5. Trenerem klasy mistrzowskiej może być osoba, która:

1) ukończyła studia wyższe;

2) posiada co najmniej dwuletni staż pracy trenerskiej ze stopniem trenera klasy pierwszej;

3) posiada udokumentowany dorobek w pracy szkoleniowej;

4) ukończyła specjalistyczny kurs na stopień trenera klasy mistrzowskiej i zdała egzamin końcowy.

6. Instruktorem sportu może być osoba, która:

1) ukończyła studia wyższe w obszarze kształcenia umożliwiającym uzyskanie specjalistycznej wiedzy i umiejętności instruktorskich lub

2) posiada co najmniej średnie wykształcenie oraz ukończyła specjalistyczny kurs instruktorów w danym sporcie i zdała egzamin końcowy.1

 

W zdecydowanej większości klubów pracuje na szczęście wykwalifikowana kadra, czyli instruktorzy, trenerzy czy chociażby nauczyciele wychowania fizycznego. Jeśli Twoje dziecko ćwiczy pod okiem tak przygotowanego opiekuna – możesz być spokojna/spokojny. Rzecz jasna dyplom nie wyklucza w żaden sposób możliwości nabycia kontuzji wskutek nieszczęśliwego wypadku, ale na pewno taka osoba wie jak przeprowadzić zajęcia, aby jego uczestnicy nie byli narażeni na niebezpieczeństwo.

Najczęściej uchybienia w zakresie kompetencji prowadzącego pojawiają się przy zajęciach z szeroko pojętego świata sportów walki. Tutaj zalecam szczególną ostrożność. Są oczywiście kluby działające w pełni legalnie, będące członkami polskich związków sportowych, dbające o swoją „markę” i pozwalające sobie na takie niedopatrzenia. Są jednak na nasze nieszczęście kluby, czy też prywatne inicjatywy występujące pod najróżniejszymi nazwami, które są efektem niczym nieskrępowanej wyobraźni ich autorów. Chińskie czy japońskie niekończące się rozszerzenia podstawowych sztuk walki powinne wzbudzać nasze zainteresowanie.

 

Ostrożności nigdy dość, zwłaszcza kiedy chodzi o nasze pociechy. Mądry i odpowiedzialny trener, wie, że w jego ręce (na czas zajęć) powierzamy nasze największe skarby i najzwyczajniej w świecie martwimy się o nie. Mając to na uwadze, nie będzie robił żadnych przeszkód w tym, aby zaspokoić naszą ciekawość, a tym samym - zdobyć nasze zaufanie. Nie wymagajmy jednak od niego, aby komplet swoich dokumentów nosił codziennie przy sobie w torbie sportowej. Dajmy mu czas na przedłożenie legitymacji czy dyplomu umawiając się z nim np. na następny trening.

 

Dobrą praktyką „dobrych klubów” jest organizacja spotkań z rodzicami tuż po zakończeniu rekrutacji. Na takie spotkanie organizatorzy zajęć przynoszą komplety dokumentów klubowych, zaświadczenia kwalifikacji zawodowych osób bezpośrednio współpracujących z dziećmi, ogólne warunki ubezpieczenia NNW, plan zajęć na dany rok szkolny/sezon i poświadczenia ubezpieczeń OC.

 

1. Ustawa o sporcie z dnia 25 czerwca 2010 roku – Art. 41 pkt.2-6;